Vertaling veertiende brief (nooit verzonden)

 

Monseigneur,

Daar ik verplicht ben een rustkuur te volgen tot herstel van mijn gezondheid,

beschik ik over de nodige tijd om kalm na te denken over de zaak die ons

interesseert. Na de verdwijning van de panelen hebben wij zodanig kunnen

manoeuvreren dat wij in het bezit gekomen zijn van de panelen en na

verschillende onvoorziene incidenten ben ik de enige ter wereld, die de plaats

kent waar de Rechtvaardige Rechters berusten.

Het is misschien nuttig het belang van deze situatie te onderschrijven,

aangezien het me ontslaat van iedere belemmering ten overstaan van vrienden of

andere personen. En zo kan ik dan in alle rust en zonder enige druk arbeiden aan

de oplossing van deze zaak. Wanneer ik onze briefwisseling nog eens overlees,

vind ik er vooral drie ongelukkige feiten in die mij bijzonder

treffen. Wij zijn vertrokken van de grondgedachte dat we mochten geloven en

vertrouwen in het bisschoppelijke woord.

Anderzijds hebben wij door het bezorgen van de Sint-Jan willen bewijzen dat u

van uw kant mocht rekenen op ons woord. Wij hebben vertrouwen gehad, u hebt er

geen gehad en jammer genoeg hebben wij ons aan beide kanten vergist.

Dat is er de onrechtstreekse oorzaak van dat de zaak niet opgelost werd en

gevaar loopt nooit geregeld te worden,

indien u niet van tactiek verandert.

Het tweede feit dat vals klinkt in uw briefwisseling is de vaststelling dat u de

verantwoordelijkheid op u durft te nemen om te schrijven dat uw tegenvoorstel

'te nemen of te laten' is.

Het is in dergelijke omstandigheden wel zeer erg om zoiets te durven schrijven.

Wij weten dat men, wanneer het om het verhandelen van voorwerpen zonder waarde

of van weinig belang gaat, om tot een besluit te komen, of er een eind aan te

maken, gewoonlijk zegt: 'Het is te nemen of te laten.' Maar wanneer het gaat om

een van de kostbaarste voorwerpen die er op de wereld zijn, van een

ongeëvenaarde artistieke waarde, waarvan de verdwijning in de geschiedenis zal

opgetekend worden als een onherstelbare gebeurtenis, durven schrijven: 'Het is

te nemen of te laten', zonder rekening te houden met de materiele

onmogelijkheid, dat is onbegrijpelijk. Bij ernstig nadenken zijn deze woorden

alleen, wanneer ze hun brutale betekenis moeten behouden, voldoende om de

voorziene wraakneming tegen hun schrijver te rechtvaardigen.

Het derde feit, dat mij persoonlijk meer treft dan de andere en waarop ik in

mijn brieven verscheidene keren heb gezinspeeld, is dat uw tegenvoorstel - te

nemen of te laten - zelfs niet te verwezenlijken is.

De ... berusten op een plaats waar ik noch iemand anders het kan weghalen zonder

de aandacht van het publiek te trekken.

Het is ons dus onmogelijk u dat paneel af te leveren zonder dat wij de

overeengekomen vergoeding in handen hebben, samen met de veiligheid die wij van

u vragen. Anderzijds beletten de gebeurtenissen en de ervaring ons vertrouwen te

stellen in beloften. Dit moet niet als een verwijt beschouwd worden, maar als

een wantrouwen, geboren uit de wijze waarop wij behandeld werden.

Wij bevinden ons met onze onderhandelingen in het slop, waaruit we alleen kunnen

geraken door uw goede wil. Ik ben bereid u de taak verder te vergemakkelijken,

zoals ik het in de loop van gans onze briefwisseling heb gedaan, maar u kunt ons

de teruggave van de... niet vragen, zonder dat we iets in handen hebben, zoals

wij dat gedaan hebben voor de Sint-Jan.

Hoe kunnen we dan tot een overeenkomst komen? In de eerste plaats heb ik de kans

gehad, en ik ben er zeer gelukkig om, alle weerwraak te kunnen opschorten tot

mijn terugkeer.

Ik heb kunnen overtuigen...

[einde tweede blad]

 

Hoe dus tot een overeenkomst komen?

In de eerste plaats heb ik de kans gehad alle weerwraak te kunnen opschorten tot

mijn terugkeer. Ik heb mijn kameraden kunnen overtuigen dat het inzetten van de

wraak een belemmering zou betekenen voor iedere oplossing. Ik heb hen aan het

verstand gebracht dat ze de tijd voor zich hebben om hun plannen uit te voeren.

Indien mijn rustkuur mij niet redt, zal mijn dood het onvermijdelijke teken van

de aanval zijn. Niets zal dan de progressieve uitvoering kunnen verhinderen of

uitstellen van datgene wat ze zich wetenschappelijk en methodisch hebben

voorgenomen te doen.

Hun plannen kennende, durf ik eraan toevoegen dat niets of niemand zal kunnen

ontsnappen aan het lot dat ze hebben bepaald.

Wij kunnen dus nog in alle kalmte handelen.

Begin in ieder geval vertrouwen te hebben in mijn woord. Het is de enige basis

voor iedere onderhandeling en oplossing.

Het p. kan alleen teruggegeven worden volgens de leveringsvoorwaarden die in de

vorige brieven zijn vastgesteld.

Het is al te duidelijk dat het voor ons verkieslijker is niets af te leveren

indien wij niets in handen hebben.

Indien u uitvoerbare tegenvoorstellen te doen hebt, verzoek ik u deze te willen

mededelen in de D.H. En daar deze voorstellen te lang kunnen worden voor een

inlassing zal ik de mogelijke mededelingen lezen iedere dag van 1 tot 15

december.

Teneinde onbescheidenheden te vermijden, gelieve bovenaan, de gescheiden letters

van D.U.A. en A.N.S. te gebruiken.

Begin de eerste dag met D., de volgende dag met U en zo verder, zodanig dat uw

voorstellen in enkele dagen volledig zijn.

Als bijkomende voorzorg moet u uw antwoord in gedeelten laten verschijnen,

zodanig dat uw antwoord volledig zal zijn als men begint te lezen met de

mededeling van de 3e dag, vervolgens de mededeling van de 1e dag, dan de

mededeling van de 5e dag, vervolgens deze van de 2e, dan de 6e en dan de 4e. Zo

zal uw antwoord alleen voor mij te lezen zijn.

Maar doe tenminste een voorstel dat rekening houdt met de gebeurtenissen en de

toestanden, die in deze brief zijn uiteengezet. U moet toegeven dat ik mij met

alle middelen inspan om de terugkeer van het meesterwerk te bevorderen en dat

het alleen van u afhangt, dat alles afgehandeld wordt zonder al te veel schade

en verbittering.

[einde derde blad]

 
     
     
     
     
   
 
ErDaSys (c) 2004